گل برای گل...

خدایا....

 ب تنهاییت قسم....

                             دل هیچکس را

                                                        ب آنچه قسمتش نیست

                                                                                                    عادت نده

                                                                                                                          آمین

دلتنگم....

برای دختری ک رویا میبافت....

فارغ از وضوح نبودن ها....

سردی نبایدها....

سختی گسستن ها....!!!!

گفته بودی برایت چیزی بنویسم

چیزی نمینویسم....

چشم هایم را ک بخوانی

برای سالها ازتونوشتن کافی است....!!!

بی تـــــــــــــــــــــــــــــــتونمی خواهم!

ن آسمان!

ن زمین!

ن باران!

ن خیس شدن!

ن تازگی!

ن طراوت!

گرمای دستانت راب من بده همه چیز راازمن بگیر.....

تقدیم ب بهترینم....

اونی ک خیلی دوسش دارم.اونی ک حاضرم همه دنیاموواسش بدم...

خیلی دوست دارم 

ب یادتم 

پشت هر پنجره دیوار ، دلت می آید ؟

من و تنهایی و تکرار ، دلت می آید ؟

تو فقط سعی بر آنی که مسافر باشی

چشم من در پی اصرار ، دلت می آید ؟

من کمی تلخ مرا خط بزن از زندگی ات

جای من فاصله بگذار ، دلت می آید ؟

من کمی تلخ ، کمی شاعر عاشق پیشه

بر من این تلخی بسیار دلت می آید ؟

آه سخت است مخواه اینکه بگویم که برو

که خداوند نگهدار ، دلت می آید ؟

پشت هر پنجره لبخند و غزل زیبا نیست ؟

پشت هر پنجره ، دیوار ، دلت می آید ؟...!

لحظه ها میگذرند و روز ها را خاکستر می کنند

و من در گرد و غبار این ثانیه ها می دوم

به دنبال چه ؟...!

هراسانم از آن که فصل ها پوست بیندازند

و من هنوز در کالبد خویش بمانم

شاید خیالی است بس بیهوده که رسیده باشم

به آنچه خواسته ام ؛ به آنچه که باید می رسیدم

و به آنچه که لیاقت رسیدن به آن را داشته ام

تشنه لبم؛

دروغ است اگر بگویم به جرعه ایی بیش نیازمند نیستم

دریا میخواهم به وسعت آفاق ؛

به وسعت دریا ...!

خواهند اگر ببخشند از مجرمی گناهی؛اول ورا نوازند با سوز و اشک و آهی
دریای عفو جوشد ، از اشک دردمندی؛اوراق جرم سوزد ، از آه صبحگاهی

این جا گناه بخشند ، کوهی به کاه بخشند؛بیچاره من که با خود ناورده پرّ کاهی
ای وای اگر برای افشای هر گناهم؛گردند روز محشر هر عضو من گواهی

هر چند روسیاهم با آن همه گناهم؛مشتاق یک نگاهم مولای من نگاهی
یا رب چگونه سوزد آن کو در آستانت؛رخسار خویش سوده بر خاک گاه گاهی

بار گناه سنگین، ره منتهی به بن بست؛در پیش رو ندارم جز باب توبه راهی
از من گنه بود زشت ، از توست عفو زیبا؛ای عفو از تو زیبا ، العفــو یا الهــــــــــی

تن خسته پاشکسته درها تمام بسته؛جز باب رحمت تو نبود مرا پناهی
خُـــــــــــــــــــــــــــــدا؟عمری گناه کردم ، دل را سیاه کردم؛
من اشتباه کردم؛ من اشتباه کردم من اشتباه کردم ، یا رب چه اشتباهی...!

آلودگی دل را با اشک توبه شویم؛تا در دلم نماند آثاری از گناهی
با کثرت گناهم مپسند روسیاهم؛کاورده ام علی را در عین روسیاهی

مهر علی است «میثم»! مهر نجات عالم؛بی حب او نباشد طاعات جز تباهی
دامن آلوده و ، بار گناه آورده ام؛گر چه آهی در بساطم نیست ، آه آورده ام

هر که بودم هر که هستم با کسی مربوط نیست؛بر امام مهربان خود پناه آورده ام
هر که آرد تحفه ای در محضر مولای خود؛من دو دست خالی و کوه گناه آورده ام

در کرم شه را گدا باید گدا را نیز شاه؛من گدا، دست گدایی سوی شاه آورده ام
بر کبوترهای صحنت هدیه ی ناقابلی است؛گندم اشکی که در این بارگاه آورده ام

ناله ام در سینه، اشکم در بصر، سوزم به دل؛نامه ای چون دود آه خود سیاه آورده ام
نی عجل با کوه عصیان، عفو، نازم را کشد؛رو به سوی مظهر عفو اله آورده ام

ذرّه بودم زائر شمس الشّموسم کرده اند؛قطره ای بودم به این دریا پناه آورده ام
گر چه هستم قطره ای ناچیز، یک دریای اشک؛هدیه بر مولای خود روحی فداه آورده ام

هر فقیری هست دست خالی اش سرمایه اش؛من فقیرم دست خالی را گواه آورده ام
«میثما» مولا اگر پُرسد چه آوردی بگو؛سر به خاک زائرت از گرد راه آورده ام ...یا خَـــــــــدا؟...!

"حاج غلامرضا سازگار"

شب که می شود؛

نبودن هایت را زیر بالشم می گذارم؛

وشجاعتم را زیر سوال میبرم!

دوام می آورم تا فردا؟...!